Ciao! Wij zijn Erik (31) en Lisa (31), samen met onze IVECO Daily Fred (20) reizen we richting Japan! In ons vorige blog sloot Iran tijdelijk de landsgrenzen en werken wij hard aan een back-up plan. Wat dat gaat worden lees je in dit blog. Een ding is zeker: een in beslag genomen rijbewijs en een sneeuwstorm mogen de pret niet drukken.
* Wij verbleven tussen oktober 2021 en januari 2022 in Georgië, voor de oorlog in Oekraïne.
Wachten op Iran
Vol spanning tikken we de dagen af en bekijken we dagelijks de spaarzame updates die over de coronasituatie in Iran op Engelstalige websites verschijnen. We zijn in de tussentijd afgereisd naar het oosten van Georgië omdat daar de temperaturen een stuk hoger liggen dan in de zuidelijke bergregio rondom Vardzia waar we gereed stonden.
De 15 dagen kruipen voorbij, maar zonder ook maar een update te krijgen. Ook via de Iraanse Ambassade krijgen we geen nieuws en we beginnen te vrezen dat de grenzen opnieuw voor lange tijd gesloten zullen worden, net als eerder tijdens de pandemie.
Back-up plan
Vanwege de extreme kou in Georgië en Armenië, waar de campings zijn gesloten en veel wildplekken door de sneeuw onbereikbaar zijn, werken we ondertussen aan een back-up plan. We hopen een veilige plek te vinden om Fred te kunnen stallen, terwijl wij zelf tijdelijk een zonnige omgeving opzoeken zodat we onze reis op een later moment kunnen vervolgen.
Via onze online community komen we in contact met Sandra van camping 3GS in Armenië. Zij runt een camping in de omgeving van Yerevan en heeft een grote loods waar overland voertuigen kunnen ‘overwinteren’. We informeren naar de mogelijkheden om Fred tijdelijk te stallen, mocht de landsgrens van Iran wel gesloten blijven. Ze blijkt nog plek te hebben en ook de loods is ‘nog’ bereikbaar. Wel worden we direct gewaarschuwd dat ze ons geen garantie kan geven, want met hevige sneeuwval en ijsvorming is het pad niet schoon te houden.
Ook kunnen we om dezelfde reden niet op elk willekeurige moment onze reis hervatten, want het pad van de loods naar de grote weg is in de wintermaanden onbereikbaar voor 4x4 voertuigen. Oeps.
Iran sluit de landsgrens voor onbepaalde tijd
Na 3 weken krijgen we eindelijk een update, de landsgrenzen blijven voor onbepaalde tijd gesloten, totdat de coronasituatie in Iran is verbeterd. Vreemd genoeg zouden we wel zonder problemen naar Teheran kunnen vliegen om vanaf daar als toerist rond te kunnen reizen, maar een busreis is geen optie. Ach, er zal ongetwijfeld een reden voor zijn.
Na deze boodschap beslissen we eieren voor ons geld te kiezen, we zijn de kou zat, we boeken een enkeltje Costa Rica en hopen onze reis in het voorjaar te kunnen vervolgen. Daardoor zitten we geheel onverwachts opeens al in de laatste week van onze huidige tocht en begint er een nieuwe periode.
Sneeuwstorm in aankomst
We checken we nog één keer of we een PCR-test of vaccinatie nodig hebben, voordat we de volgende ochtend doorrijden naar het ijskoude Armenië. Na een ingewikkelde en langdurige grensovergang op >3.000 meter hoogte lukt het ons om een verplichte verzekering af te sluiten die één jaar geldig is. Zonder verzekering kunnen we de camper niet stallen, dus we zijn blij dat het allemaal is gelukt.
We scoren voor de zekerheid net over de grens een lokale simkaart en krijgen direct een berichtje van Sandra. Er is zware sneeuwval voorspelt, dus hoe eerder we in Yerevan zijn hoe beter, want de buitenwegen kunnen snel onbegaanbaar worden. Oeps. We nemen haar boodschap iets te letterlijk want we zijn nog geen uur in Armenië als we staande worden gehouden door de lokale politie.
Rijbewijs in beslag genomen
We blijken te snel te hebben gereden… met gepast wantrouwen stappen we uit, waarna Erik in de politieauto wordt gezet. Met een IPad in de hand wordt er een opname getoond, met daarbij de getoonde snelheid en de door ons gereden snelheid. Blijkbaar hebben we een bord gemist dat we 50 km/u mogen in plaats van 80km/u en reden wij dus flink te hard.
Erik moet zijn rijbewijs inleveren zodat de agenten een boete uit kunnen schrijven, waarna we de boete direct contant moeten betalen. Omdat we pas net in Armenië zijn aangekomen hebben we simpelweg geen contant geld bij ons, waarna de agent het rijbewijs in zijn binnenzak stopt. Hij begint een heel verhaal in een combinatie van Armeens en Engels waarna wij denken te begrijpen dat we bij een lokale bank kunnen betalen en het rijbewijs met het betalingsbewijs op een politiebureau kunnen ophalen.
We maken ons inmiddels ernstig zorgen, want door de taalbarrière wordt het ons niet duidelijk waar we terecht kunnen en ook Google translate laat ons flink in de steek. We proberen in Euro’s of dollars te betalen maar dat blijkt geen optie. Net als we ons berusten in de situatie, gaan de agenten heftig met elkaar in discussie en moet Erik op een afstandje wachten. De agent die een paar woorden Engels spreekt, komt met het rijbewijs aanlopen, waarna we te horen krijgen “please slow, now go”. Wat een geluk.
Overnachting in niemandsland
Door alle vertraging is de dag al bijna voorbij en parkeren we Fred in niemandsland langs de kant van de weg. Het wordt snel donker en het begint steeds harder te sneeuwen en waaien. De bus schudt de hele nacht flink heen en weer en ’s nachts hebben we hopelijk voor het laatst een door condens druppend dak. Je snapt dat we erg blij zijn als we de volgende middag de bus veilig in Yerevan kunnen parkeren op camping 3GS. Op naar een rondreis Costa Rica.
Bedankt voor het lezen van onze blogs, we hopen jullie tijdens het vervolg van onze reis weer mee kunnen nemen tijdens onze avonturen.
Wil je meer weten over onze reis? Volg ons ook via Instagram en onze website Reisstel.nl
