Ciao! Wij zijn Erik (31) en Lisa (31). Wij wonen, werken en reizen al bijna 1,5 jaar in onze IVECO Daily: Fred (uit 2003). Na ruim een jaar door Europa gereisd te hebben, nemen wij jullie in de komende periode mee op onze overland tocht naar Japan. In ons vorige blog heb je al kunnen lezen dat wij nog nooit in een camper hadden geslapen voordat wij fulltime gingen wonen en leven in onze camperbus. En dus hadden we geen idee waar we op moesten letten. Of het nu gaat om de uitrusting of hoe te handelen bij een inbraak...
Fred z’n uitrusting
We begonnen onze reis (juli 2020) met een schamele 25 liter schoon drinkwater, een 150 watt zonnepaneel in combinatie met een 140ah AGM loodzuur batterij en oh, we mogen de halfvolle 5,5kg gasfles niet vergeten. “Die kun je toch overal eenvoudig laten vullen?” Een perfecte setup om ‘nooit’ op campings te hoeven staan, dachten wij...
Test tekst
Accu problemen in Duitsland
We hebben er zo’n 300 kilometer opzitten als we Fred parkeren in Keulen voor onze eerste stop. Ondanks dat we een flink stuk hadden gereden en het zonovergoten was, gaf de meter van onze huishoudbatterij op onze 2e dag in Duitsland al aan dat hij bijna leeg was. Omdat de batterij al lange tijd niet was gebruikt stonden we na 2 dagen dan al bij een garage in Duitsland om onze accu door te laten meten. Volgens de garage was de batterij in orde, maar wellicht werkt de accumeter niet goed. Zodoende was ons volgende bezoek er een aan een bouwmarkt voor een spanningsmeter.
Nadat we 3 weken later (inmiddels in Zwitserland) voor de zoveelste keer de vloer van Fred moesten dweilen nadat de koelkast meer weg had van een waterval dan van een vrieskist, waren we het zat. Aangezien een nieuwe batterij in Zwitserland duurder is dan een nieuwe camper, reden we terug naar Duitsland voor een nieuwe accu. We lieten ons voorlichten en vertrokken even later weer met een accu met dezelfde capaciteit, dat moest immers ruim voldoende voor ons zijn volgens de kampeerwinkel. Achteraf heerlijk om niet gehinderd te worden door enige technische kennis.
Nadat we een week in de zevende hemel waren begon de ellende weer opnieuw, langer dan 1 dag stilstaan bleek onmogelijk omdat de accu -in combinatie met het zonnepaneel en ons verbruik- het simpelweg niet trekt. De kampeerwinkel lag inmiddels al ver achter ons en weer een nieuwe batterij voelde als verspilling. We besloten de stekker uit de koelkast te halen en deze om te dopen tot voorraadkast. De laptops kregen de prioriteit.
Inbraak in Fred zijn thuisstad
Na Zwitserland was het voor Fred tijd om zijn thuisland op te zoeken: “Benvenuto in Italia”. Een roadtrip door Italië is natuurlijk niet compleet, zonder een bezoek aan Turijn. Normaliter mag ons oude dieseltje het centrum van Turijn niet in vanwege de milieuzones, maar op zondag is de complete stad toegankelijk. Ook wij kennen de verhalen van auto-inbraken in Noord-Italië, dus gingen wij op zoek naar een beveiligde parkeerplaats. Helaas kwam Fred met zijn 2,80 meter nergens binnen door de hoogtebeperkingen, dus kozen wij een drukke weg met veel sociale controle.
Na een schitterende dag in de stad bleek het met de sociale controle wel mee te vallen, helaas. Fred lag bezaaid onder het glas, waarna ze eenvoudig de sloten hebben geopend via het kleine driehoeksraampje om zichzelf toegang te verschaffen tot ons huisje. Sh*t. We vragen een voorbijganger wat gebruikelijk is om te doen in zo’n situatie in Italië en kregen het advies om de politie te bellen. Die waren het daar op hun beurt niet mee eens: “Bent u gewond geraakt?” Nee. “Zijn de inbrekers nog binnen?” Nee. Oké, waarom houdt u dan de lijn bezet? Waarna er wordt opgehangen. Oeps.
We maken daarom de deur maar voorzichtig open en zien dat de bus overhoop is getrokken. Omdat dit voor ons de eerste keer is weten we simpelweg niet wat we moeten doen. Opruimen en kijken wat er mist, of juist afblijven voor eventuele vingerafdrukken? We bellen onze verzekeraar en zelfs die geven aan dat het in Italië niet nodig is om aangifte te doen om aanspraak te maken op de verzekering.
We hadden gelukkig onze waardevolle spullen bij ons en is er op wat contant geld na niks gestolen. De verzekeraar brengt ons vervolgens in contact met een Carglass vestiging in Turijn, waar we ons de volgende ochtend mogen melden voor een nieuw raam. Fred is binnen no-time weer de oude! Wij daarentegen, hebben zeker nog een week last van de inbraak. We voelen ons ineens een stuk kwetsbaarder in ons huisje op wielen.
Van Bella Italia naar Griekenland
Gelukkig bleek Italië verder erg ‘bella’ en genoten wij samen met Fred o.a. van een prachtige roadtrip door Toscane. We voelden ons alle drie als een vis in het water op de heerlijke wegen met prachtige uitzichten. Fred reed er smooth doorheen en we vonden het plezier direct weer terug. Helaas gooide corona wederom roet in het eten van onze plannen, want een tweede lockdown lag in Italië op de loer (eind oktober 2020). Binnen 2 dagen besloten we koers te zetten naar het nog ‘groen gekleurde’ Griekenland, kochten we een ferry ticket en zaten we op de boot van Brindisi naar Igoumenitsa.
Maar, je raadt het al… ook hier gebeurde er iets onverwachts. Wat dat is, lees je binnenkort!
