Ciao! Wij zijn Erik (31) en Lisa (31), samen met onze IVECO Daily Fred (20) reizen we door Europa en beleven we mooie avonturen. Na alle grensperikelen in het vorige blog is het nu tijd voor een ontdekkingstocht door Kosovo, Servië en Bosnië-Herzegovina. Andiamo!
Al vanaf de eerste dag van onze camperreis twee jaar geleden begon wil Erik graag naar Kosovo en Bosnië-Herzegovina. Landen die we enkel van TV kennen, maar waar we in de loop der tijd toch al de nodige positieve (reis)verhalen over hebben gehoord. Beide landen triggeren door de prachtige natuur, moderne steden en een indrukwekkende geschiedenis, gecombineerd met een spannende en mysterieuze sfeer.
Doordat het in Bulgarije onophoudelijk regent rijden we na een stop in Sofia direct door naar Noord-Macedonië, om vanaf Skopje de grens over te steken met Kosovo. Omdat de groene kaart in Kosovo niet geldig is, moeten we aan de grens een losse autoverzekering afsluiten. We hebben geluk en mogen gebruik maken van de ‘auto-speciaal’ verzekering waardoor we 80% goedkoper uit zijn ten opzichte van een camper. Altijd fijn.
Eerste indruk Kosovo
Al vanaf de eerste minuut krijgen we beiden een heel fijn gevoel bij Kosovo en genieten we van de goed onderhouden wegen. Ook de uitzichten zijn buitengewoon, wat al direct na de grensovergang start met een kilometers lange brug met prachtige uitzichten.
De volgende ochtend staat een bezoek aan de Kosovaarse hoofdstad Pristina op de agenda en gaan we op zoek naar een slaapplaats. Dat blijkt nog makkelijker gezegd dan gedaan. Er zijn bijna geen campings te vinden en ook de wildplekken zijn spaarzaam. Gelukkig vinden we via de Park4night app een mooie slaapplaats op de parkeerplaats van een berenopvang. Een geweldige plek, al was het wel even slikken toen we midden in de nacht wakker werden van brullende beren waarbij het leek alsof ze elk moment de camper in konden lopen.
Warm welkom in Pristina
Bijgekomen van de schrik kijken we onze ogen uit in Pristina, een inspirerende en levendige stad waar we ons vanaf de eerste seconde welkom voelen. De zon schijnt, de terrassen puilen uit, op elke straathoek is er een hippe koffiebar, iedereen lijkt zich hier bewust te zijn van de laatste mode en iedereen lijkt Engels te spreken.
Ook is Kosovo rijk aan prachtige watervallen en ruige natuur, die vooral in het oosten op de grenzen met Albanië en Montenegro zijn weerga niet kent. We komen in contact met een jongen van onze leeftijd die ons graag de mooiste plekjes van zijn land wil laten zien. Zo slingeren we met z’n drieën door de bergen en moeten we verschillende keren vol in de remmen om overstekende slangen te laten passeren. Over ongerept gesproken.
We slapen in de glooiende landschappen tussen de grazende koeien, worden bij verschillende restaurants uitgenodigd om te overnachten en worden overal nieuwsgierig begroet. In deze korte maar intensieve periode krijgen we een goed beeld van Kosovo, de geschiedenis en de mensen en rijden we door naar Servië. Wat gezien de geschiedenis ongeveer gelijk staat als vloeken in de kerk.
Het is voor ons dan ook niet mogelijk om rechtstreeks naar Servië te rijden, Servië erkent Kosovo namelijk niet als zelfstandig land. Sterker nog, als een auto uit Kosovo, Servië wil binnenrijden, wordt de landcode afgeplakt. Niet geheel verrassend doen de Kosovaren hetzelfde bij de Serviërs. Voor ons zit er niks anders op dan een kleine omweg te nemen via Montenegro.
Oponthoud in Servië
Een geluk bij een ongeluk, want hierdoor rijden we over de R106, ten noorden van Pejë, die met ontelbaar veel haarspeldbochten garant staat voor een waanzinnige uitzichten. Op ongeveer 5 kilometer van de grens met Servië worden we tot stoppen gemaand door een verkeersregelaar. Er zijn werkzaamheden gaande, over 4 uurtjes kunt u weer doorrijden… Oeps. Omdat de kleine grensovergang die net na de werkzaamheden volgde, ook nog eens extra grondig de werkzaamheden uitvoert, doen we in totaal zo’n 6 uur over een stukje van 5 kilometer. Speciaal voor zulke situaties slepen we al bijna 2 jaar een hangmat mee tussen onze camper benodigdheden haha.
We zijn helemaal gaar van het wachten en uiteindelijk vinden we gelukkig een prachtige slaapplaats op een uitzichtpunt voor iemands huis. De bewoners nodigen ons direct uit voor een hapje eten, ondanks de haperende start begint ook dit avontuur dus weer goed!
Onze tijd in Servië kenmerkt zich verder door ontelbaar veel politie controles, waarbij we bij elke controle vrijwel direct mogen doorrijden zodra ze merken dat we de taal niet spreken. Een mooie offroad route naar de Uvac canyon, met slecht weer een absolute aanrader voor de avonturiers. Veel picknick spots, die in de weekenden allemaal afgeladen vol zitten en het Tara National Park. Hier kijken we al lang naar uit aangezien dit volgens sommige reisblogs misschien wel het mooiste National Park van Europa is, spannend!! Om een lang verhaal kort te houden en de verwachtingen te temperen… dat was het niet. Het Tatra gebergte in Slowakije en het Retezat National Park in Roemenië winnen wat ons betreft beiden met speels gemak.
Bosnië-Herzegovina
Omdat de roep om de APK-keuring steeds luider wordt, ruilen we Servië snel in voor Bosnië-Herzegovina, waar ons één grote geschiedenis les staat te wachten. We rijden langs Srebrenica door naar Sarajevo, waar we een camping hebben geboekt met uitzicht over de stad. Onderweg kijken we onze ogen uit en zien we overal kapot geschoten huizen vol met kogelgaten en ontelbare witte kruizen… We zijn er stil van.
In de daarop volgende dagen leren we veel van de geschiedenis en zien we overal de sporen van de afschuwelijke oorlog. De herinneringen aan deze verschrikkelijke tijd zijn op dit moment levendiger dan ooit door de oorlog in Oekraïne en de Nederlandse aandacht voor Srebrenica. Gelukkig worden we ook hier weer hartelijk ontvangen door de inwoners en weten we na een week in Bosnië dat we hier zeker nog terug gaan komen. Zo zouden we graag terug gaan naar Sarajevo of Mostar of in een van de Nationale Parken in het westen van het land.
Kroatië en Slovenië
De laatste dagen van onze reis brengen we door aan de Kroatische stranden, het prachtige meer van Bled en Ljubljana voordat Fred de Deutsche Autobahn weer opzoekt en de laatste kilometers naar huis rijdt.
Wil je weten of Fred de APK-keuring heeft doorstaan en wat onze volgende bestemming gaat worden? Houd dan de blog van IVECO goed in de gaten.
