De tweede etappe van de Africa Eco Race, met een proef van 443 kilometer van Dar Kaoura naar Agdal, was een mooie, maar ook pittige dag waarin de beide trucks van Petronas Team De Rooy Iveco het zwaar te verduren kregen. Een kapotte schokdemper kostte Gerard de Rooy een uur tijdverlies. Wuf van Ginkel zag al op de tweede dag van de Africa Eco Race zijn kansen op een mooi klassement vervliegen. Een niet goed werkend bandenaflaatsysteem gaf hem zoveel pech dat hij halverwege uit de proef moest rijden om via de weg het bivak te bereiken.
“Het eerste deel van de proef ging het als een speer”, opent Gerard de Rooy. Binnen de kortste keren had hij in de duinen van Erg Chebbi al de buggy die voor hem was gestart ingehaald en moesten ook de eerste motorrijders eraan geloven. De Rooy liep in op de Mini van Vladimir Vasilyev.
Maar toen ging het mis. Op een snel stuk, waar de auto’s en buggy’s in het voordeel waren ten opzichte van de truck, kreeg De Rooy problemen met één van de remmen. “Eén van de schokdempers bleek afgebroken. Die moesten we demonteren, wat al veel tijd kostte. Daarna moesten we nog twee keer stoppen om de boel weer vast te zetten. Door die kapotte schokdemper was ook één van de remmen kapot gegaan. Met maar drie van de vier remmen door de duinen en over een aantal slechte stukken met veel stenen, dat schiet niet op.”
De Rooy baalde van het resultaat, want de special op zich had hij erg leuk gevonden. De Rooy kwam met de negende tijd overall (trucks, auto’s, motoren) aan de finish, op 1.05.46 van Vasilyev. In het klassement van de auto’s en trucks staat hij nu zevende op 1.11.11 van de Rus.
Van Ginkel ver terug in klassement na dag twee
Wuf van Ginkel stond een aantal keren lang stil, voordat hij zijn truck uit de proef stuurde om via de weg verder te gaan. Doordat het bandenaflaatsysteem aan één kant van zijn truck niet goed werkte, kon monteur Bert van Donkelaar de banden niet op de juiste spanning krijgen. In de etappe met afwisselend duinen, zand, snelle paden en rivierbeddingen met stenen was de bandenspanning juist cruciaal. Het probleem leverde Van Ginkel twee aan flarden gereden banden op en eentje die langzaam leegliep. “De kapotte banden hebben we gewisseld en die ene die leegliep hebben we naar de andere kant verplaatst, waar het bandenaflaatsysteem nog wel werkte”, vertelt Van Ginkel. “Helaas bleek dat niet genoeg, want door de verkeerde bandenspanning ging er een stuurkogel kapot, waardoor er nog eens twee banden stuk sloegen. Toen was het over. De stuuras wilde niet meer naar links. Dan kun je niet meer rijden. Doodzonde dat zo’n klein euvel zulke grote gevolgen heeft. Het ging zo lekker.” In totaal moesten Van Ginkel en zijn crew zes keer een wiel verwisselen.
Bij Mhamid kon Van Ginkel de weg op om zo naar het bivak bij Foum Zguid te rijden. Omdat hij niet naar links kon sturen, nam hij sommige bochten in de achteruit. “Rechts achteruit is ook linksaf. Het is alleen wat omslachtiger.” In het bivak aangekomen had Van Ginkel even de tijd nodig om zijn teleurstelling te verwerken. “Dit is een grote domper. We zijn hier niet om via de weg te rijden. Juist niet. Het klassement kunnen we vergeten nu. Dan maar kijken of er nog wat mooi dagresultaten in zitten.”
